Lieve Joppe
Eén jaar geleden zat jij nog lekker in mijn buik. Zo lekker zelfs, dat je besloot nog even te wachten met naar buiten te komen. Toen ik voelde dat je niet meer dat beweeglijk ventje als te voren was, vond de dokter het tijd worden de natuur een handje te helpen. Na een dikke twaalf slapeloze uren en een eierkoekske om 4 uur ’s ochtends vertrokken we naar materniteit. Nog eens zeven uur later mochten we je in onze armen sluiten. Noch ik, noch papa wisten hoe we zo’n klein venteke moesten vasthouden. Die 29ste augustus 2018 begon het avontuur van ons leven.
Op één september mocht je mee naar huis en daar liet je de buren meteen kennis maken met je klok van een stem. Het liefst van alles bleef je hele dagen wakker met af en toe korte slaapjes na een fles. Die slaapjes hield je bij voorkeur op mijn arm. Fijn voor mij, natuurlijk. Nefast voor het huishouden, dat ook!
De eerste maanden waren niet altijd even gemakkelijk. Ik moest erg wennen aan jouw ritme en jouw manier van communiceren. Het gebrek aan slaap maakte het er niet makkelijker op. Ik heb vaak gevloekt en gehoopt op verbetering.
Toen je de eerste keer ging proberen in de crèche vond ik dat zo’n grote stap. Meteen begreep ik waarom andere mama’s en papa’s zo fier zijn bij elke mijlpaal van hun baby. Ook ik was superfier toen ik hoorde dat je het goed had gedaan in de crèche. Goed gedaan betekende voor jou: niet te veel geweend! De maandag daarop ging ik voor het eerst terug werken, jij voor een eerste volle dag naar marraine en op dinsdag een volle dag naar moeke.
Je eerste Sinterklaas vierde je in de crèche. Maar toen we je gingen halen, bleek vieren niet het juiste woord. Je was niet zo opgewekt dan normaal, had heel veel geslapen en je leek ons niet te herkennen. Een bezoekje aan de spoed die avond, werd tien dagen in het kinderziekenhuis. RSV was het verdikt. Papa en ik wisselden af met elkaar zodat je nooit alleen was. Je kreeg een maagsonde en extra zuurstof nadat je een nacht lang de hele gang bij elkaar krijste. Papa belde me die ochtend doodop wakker om te vragen om toch snel te komen omdat hij je nog geen seconde in bed had kunnen leggen sinds ik de avond ervoor vertrokken was. De dokter zei dat ze nog nooit zo’n wild kindje gezien had. Je kreeg andere voeding voorgeschreven, want meteen werd gedacht aan een ernstige voedselallergie. Maar neen, dat was niet het antwoord. De verplegers gaven ons een huilkaart, daaruit bleek dat jij gewoon een huilbaby’tje was.
Daar was de verklaring! Nu ja, verklaring: vooral een term. Jij was onze Koning Huilbui. Was; tot je ongeveer een maand of zes werd. Plots keerde je zowaar! Je huilbuien verdwenen als sneeuw voor de zon. In eerste instantie hielden papa en ik ons hart vast en vroegen we ons af wanneer je in je oude patroon zou vervallen. Na enkele weken leek je een ander kind. Je kon plots vlot doorrollen van rug naar buik en omgekeerd. Je sleepte jezelf para-gewijs voort op je buik en kirde dagelijks van het lachen.
Badjes nemen doe je graag, eruit komen wat minder. Je kan uren luisteren naar K3 en wanneer we de clipjes streamen, vind je dat nog (tien) duizend keer beter. We zijn ervan overtuigd dat je een eerste crush hebt op die drie grietjes met blonde, rosse en zwarte haren. Je bent een echte waaghals en staat het liefst recht op je plastieken schommelpaard dat je kreeg van grumpy en nonna. Vallen kan je als de beste. Ik hield al meerdere malen mijn adem in wanneer ik je weer eens zag totteren. Je kijkt erg graag toe wanneer je papa aan het gamen is. Je opent graag deuren van elke kast in huis. Wanneer je dutjes doet en we opnieuw de living betreden, beseffen we pas wat voor een bom er ontploft is. Je pruillip wanneer je niet mag proeven aan een tas koffie is goud waard en je krokodillentranen maken plaats voor een verwonderde ‘oh’ als we samen aan het raam naar auto’s kijken. Mama zeg je heel erg vlotjes, papa of afgeleiden daarvan komen er ook soms uit.
Joppe, je bent me het kereltje wel. Nooit had ik gedacht dat jouw komst zo’n impact kon hebben op mij. Je leert me elke dag mezelf nog een beetje beter kennen. Ik vind je verwondering een zaligheid om naar te kijken. Je gelooft nooit hoeveel ik van je hou. Ik ben enorm curieus naar wat je in petto hebt voor je volgende levensjaar.
Een fastastisch gelukkige verjaardag! ♡
The mom diaries 